شخصی ذیل یکی از پست های قبلی، که در مورد
ماجرای فیلم سکسی منتسب به خانم زهرا امیر ابراهیمی (بازیگر نقش زهره ، دختر شوکت ، در سریال نرگس) نوشته بودم،
کامنتی نوشته است به این شرح:
...آخه بالفرض هم كه يارو سكس كرده.. دوست داشته .. به ما چه؟ حالا تمام اين ملت بيكار يه سي دي رو كردن پيرهن عثمان و دست به دست مي چرخونن.. كه چي ؟ با آبروي افراد به همين راحتي بازي كنن؟
بنده در مورد اصالت فیلم اظهار نظری نکرده ام و ضمنا هیچگاه نگفته ام که با فرض واقعی بودن فیلم، خانم امیر ابراهیمی کارِ درست یا نادرستی انجام داده است! در واقع محوریت موضوع پستی که نوشته بودم
حرص آخوندها و قشر وسیعی از مردم و توجه غیرطبیعی آنها به سکس بود که در این واقعه به وضوح مشاهده شد.
اما در مورد این کامنت، بنده با بخش نخست آن کاملا موافقم و معتقدم که این مسئله کاملا شخصی است و هر
کس حق دارد که غرایز طبیعی خود را به هر نحوی که می خواهد (منوط به اینکه به حریم دیگران تجاوز نکند و آزادی های دیگران را سلب نکند) ارضا کند. اما بنده با بخش دوم آن مخالفم. هر کس هر عملی که انجام می دهد باید جرات آن را داشته باشد که به آن اقرار کند. مگر همه ما خواهان شفافیت در اعمال مسئولین جامعه نیستیم و مگر فقط مسئولین هستند که باید اعمالشان شفاف باشد؟ هر چند تاثیر اعمالِ مسئولین روی زندگی افراد جامعه به مراتب بیشتر است اما به هر حال همه ما در یک جامعه زندگی می کنیم و متاثر از اعمال یکدیگر هستیم. معنای آبرو و آبروریزی چیست؟ اگر فعل یا صفتی را به ناحق به کسی نسبت دهیم مصداق تهمت و آبروریزی است.
یک بار دیگر تاکید می کنم که بنده نه قصد آن را دارم و نه می توانم در مورد اصالت فیلم یا تصاویر اظهار نظری بکنم و در مورد خودِ عمل هم معتقدم که هر کسی حق دارد چنین عملی انجام دهد. اما بیاییم در معنای آبرو تجدید نظر کنیم و منشاء و هرگونه مصادیق دورویی و ریاکاری را از جامعه مان برچینیم.