ایران آزاد
ایران آزاد
اختصاص سه ميليارد تومان از بودجه شهرداری تهران به شيعيان لبنان، برای بسياری از مردم ايران خبری بُهت آور بود. بی ترديد قريب اتفاق ايرانيان كمابيش با كمك های انسان دوستانه به قحطی زدگان و گرسنگان در هر جای دنيا (فارغ از وابستگي های نژادی و قومی و...) موافق هستند اما بررسی موقعيت كشور لبنان و مقايسه وضعيت اقتصادی و رفاهی مردم لبنان با ايران اين فرضيه را اثبات مي كند كه اين كمك يك كمك انسان دوستانه نبوده و تنها يك حركت سياسيست. در اينجا به بررسی شاخص توسعه انسانی (و پارامترهای موثر آن) در لبنان و ايران و مقايسه آنها مي پردازيم:
- شاخص توسعه انسانی (Human Development Index بصورت خلاصه شده: HDI)، شاخصي است كه توسط آن کشورهای جهان بر اساس فاكتورهایی از جمله درآمد سرانه واقعی، نرخ باسوادی، آموزش، بهداشت، تغذیه و نيز امید به زندگی (در بدو تولد) مورد مقایسه قرار میگیرند(1). بر اساس آمار سال 2007 كشور لبنان با شاخص HDI برابر با 0.772 رتبه 88ام جهانی را حائز شده است در صورتی كه ايران در همان سال با شاخصي برابر با 0.759 در رتبه 94ام جهانی (يعنی 16 پله پايين تر از لبنان)قرار دارد (2 و 3 )!
- در شاخص اميد به زندگي (در بدو تولد)، بر اساس آمار تخمينی سال 2008، لبنان با متوسط سن 73.41 رتبه 100ام جهانی را داراست و ايران با 70.86 رتبه 130ام جهان را به خود اختصاص می دهد(4). (شاخص اميد به زندگی می تواند بيانگر وضعيت بهداشت، مرگ و مير كودكان، امنيت جانی شهروندان در مقابل بلايای طبيعی و ...باشد).
- درصدِ جمعيت باسواد بالای 15 سال در ايران 77% (آمار سال 2002) و در لبنان 87.4% (آمار سال 2003) است (5).
- بر اساس آمار صندوق بين المللی پول، توليد ناخالص ملی سرانه در ايران (سال 2007) برابر با 10,624$ و در لبنان برابر با 11,270$ است (6).
با توجه به آمار فوق چه توجيهی برای اين كمك 3 ميليارد تومانی می توان يافت؟!