اما برای آنکه ببینیم که این حکومت را چه چیزی می تواند سرنگون کند باید به رفتار خود حکومت بپردازیم و ببینیم که از چه چیزی بیشتر از همه چیز می ترسد! چرا که آنها تحلیل گرانی دارند که شبانه روز کارشان بررسی نقاط آسیب پذیر حکومت است و البته بنا به شواهد واقعی تا کنون هم موفق بوده اند و لذا این حکومت توانسته است شرایط بحرانی بسیاری را براحتی پشت سر بگذارد.
- اعتصاب عمومی یکی از مواردیست که حکومت شدیدا از آن هراس دارد چرا که می تواند شرایطی غیر قابل پیش بینی و کنترل برایش ایجاد کند. در این میان دو دسته از اصناف دارای اهمیت ویژه ای هستند. یکی آن اصنافی که رفتارشان در بین جامعه بازتاب گسترده ای دارد، مانند معلمان ، کارمندان بانک ها ، کارگران خدماتی شهری (شهرداری ها و اتوبوسرانی شرکت واحد و ...) و ... و دوم آن دسته که شاهرگ اصلی اقتصاد کشور در دستشان است و بویژه کارکنان شرکت نفت.
- انقلاب مخملی واژه ایست که امروزه سران حکومت را خیلی به خود مشغول داشته است. هر چند که ساختار اجتماعی و سیاسی ایران با کشورهای بلوک شرق سابق تفاوت اساسی دارد اما مردم ایران به خوبی نشان داده اند که در شرایط خاصی به خوبی ممکن است رفتاری غیر قابل پیش بینی از خود نشان دهند. یکی از دغدغه های نیروهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی بررسی همین شرایط است و در چنین شرایطی دست به هر گونه اقدام خشنی خواهند زد. واقعه 18 تیر 68 نمونه بارزی از آن می باشد.
- به نظر بنده اعتماد به نفس مردم عامل اصلی است که می تواند جمهوری اسلامی را از پا در آورد. اگر مردم این موضوع را دریابند که حکومت نمی تواند جمعیت کثیری را در یک لحظه در خیابان ها سر به نیست کند ( و اصلا نیروی کافی ندارد تا بتواند مثلا در یک لحظه همه خیابانهای شهرهای مختلف را پر از نیروی نظامی و انتظامی کند) و در یک موعد مقرر همه از خانه بیرون بریزند و اعتراض خود را بیان کنند ، می تواند ضربه غیرقابل تحملی برای حکومت باشد.

- آگاهی مردم می تواند نقش موثری در بیداری آنها و وقوفشان به حقوق و قدرت خویش ایفا کند. هراس ویژه ای که حکومت از نویسندگان مستقل و آگاه دارد (که حتی تصمیم به کشتار دست جمعی آنها در جریان قتلهای زنجیره ای و یا سقوط اتوبوس نویسندگان به دره می گیرد) بیانگر همین نقش موثر آنهاست.