علی‌اکبر جوانفکر، مشاور مطبوعاتی رئیس‌جمهور در مقاله ای نوشته است: "این روزها برخی از سایتهای سیاسی وابسته به افراد یا جریانهای طالب قدرت ، موضوع مدرک دکترای آقای علی کردان وزیر جدید کشور را به بحثی داغ تبدیل کرده اند و در این میان بعضی از آقایان که دکترایشان را به برکت بورس دولتی از فرنگ دریافت کرده اند، به مثابه یک متخصص کارشناس اکسفورد با تکیه بر یک ویرگول کم یا اضافه در این مدرک ، آن را ساختگی و جعلی می دانند..."

بارها از کسانی که با بورس دولتی برای ادامه تحصیل به خارج رفته اند شنیده ایم که از جانب مخالفان سیاسی که در خارج از کشور به سر می برند با همین عبارتِ طعنه آمیزِ «بورس دولتی» مورد خطاب واقع می شوند. شاید در اینجا منظور جنابِ جوانفکر آقای توکلی باشد که با استفاده از بورس دولتی و پس از یک دوره وزارت کار و امور اجتماعی، به انگلیس رفته و دکترا گرفته است، اما ایشان باید بداند که همه بورسیه های دولتی از قماشِ دکتر توکلی نبوده اند و در گذشته بسیاری از همان فارغ التحصیلان با بورسیه های دولتی بوده اند که در این کشور منشاء اثری بوده اند و بسیاری ازکسانی که به برکتِ پولِ هنگفتِ پدرانشان و به نام تحصیل به خارج رفته اند بیش از تحصیل به خوشگذرانی هایشان مشغول بوده اند و تعداد کمی از آنها مشغله اصلیشان درسشان بوده است. ایشان شاید چنین پنداشته است که در طول تاریخ ایران، همواره درب بر همین پاشنه می چرخیده است و تنها نورچشمی هایی مانند دکتر توکلی بوده اند که توانسته اند از این بورس دولتی استفاده کنند؛ لذا باید به ایشان یادآور شد که حتی تا قبل از دولت احمدی نژاد امتحانی برای اعزام دانشجو برگزار می شد و تعدادی دانشجو از طریق آین آزمون برای ادامه تحصیل به خارج اعزام می شدند هرچند که از قِبَلِ این دانشجویان افرادی مانند توکلی هم به نوایی رسیده اند. باید به وی یادآور شد که تنها پس از ریاست جمهوری احمدی نژاد است که آزمونِ اعزام دانشجو بطور کل لغو شده است و کلیه دانشجویان اعزامی با بورس دولتی، انتخابی هستند و در هیچ آزمونی شرکت نمی کنند! به هر حال تشابه لحنِ کلامِ آقای جوانفکر با اپوزیسیونِ خارج کشور (که همه چیز را سیاه یا سفید می پندارند ونیشِ کنایه هایشان بورسیه های دولتی ایران را بی نصیب نمی گذارد) بسیار جالب و در نوعِ خود بدیع می باشد! زیرا این اولین باریست که از زبانِ یک مقام دولتی و در حدِ مشاور رئیس جمهور عبارتِ طعنه آمیزِ «برکت بورسیه دولتی» را می شنویم!

در موردِ اصل مطلبِ مورد بحث و ماجراهای آقای کردان هم شاید در فرصتی دیگر مطلبی بنویسم.