ایران آزاد
ایران آزاد
چرا حضرتِ آغا از «کش دادن» برخی موضوعات هراس دارد؟!
طبق اصل صد و ده قانون اساسی جمهوری اسلامی مواردی همچون:
نصب‏ و عزل‏ و قبول‏ استعفای‏: الف‏- فقهای‏ شورای‏ نگهبان‏. ب- عالیترین‏ مقام‏ قوه‏ قضائیه‏. ج‏- رئیس‏ سازمان‏ صدا و سیمای‏ جمهوری‏ اسلامی‏ ایران‏. د- رئیس‏ ستاد مشترک‏. هـ- فرمانده‏ کل‏ سپاه‏ پاسداران‏ انقلاب‏ اسلامی‏. و- فرماندهان‏ عالی‏ نیروهای‏ نظامی‏ و انتظامی و ... از وظایف و اختیارات رهبری است. علاوه بر موارد فوق، تعیین مدیرانِ مجموعه های اقتصادی بزرگی، همچون بنیاد شهید و بنیاد جانبازان و کمیته امداد و ... ، که در زمره بزرگترین بنگاه های اقتصادی ایران و حتی منطقه خاورمیانه محسوب می شوند، بر عهده رهبر است. اگر حجم مبادلات اقتصادی کل مجموعه های تحت نظر رهبری را در نظر بگیریم، شاید بتوان گفت که دولت و همه مجموعه های آن(که البته بسیاری از آنها نیز مستقیم و غیر مستقیم، تحت نفوذ رهبری و بیتِ وی هستند) در سیاست گذاری، مدیریت و اجرای برنامه های اقتصادی و عمرانی کاملا ناتوان است. در طول تاریخ جمهوری اسلامی، از سال 68 تا کنون که شخصِ حضرتِ آغا رهبر بوده است، بیشترین تخلف ها و نیز بیشترین نارضایتی مردم (به نسبتِ بزرگی مجموعه ها) از همین مجموعه هایی بوده است که مستقیم یا غیر مستقیم تحت نظر رهبری بوده است و یا شخصِ رهبر، در اداره آنها و یا تعیین مدیران آنها دخیل بوده است. به احتمال قوی، این مجموعه ها علیرغم حجمِ نسبتا کوچکی که (در مقایسه با مجموعه های اجرایی دیگر) دارند، بیشترین حجمِ نسبی ارتکاب تخلف را داشته اند! اگر عملکرد نیروی انتظامی(به خصوص از طریقِ دخالتِ نابجا و غیرقانونی در زندگی شخصی مردم)، فساد گسترده و رشوه و اختلاس قوه قضائیه (به ویژه در حق و ناحق کردن و حکم دادن به نفع طبقه سرمایه دار و رشوه دهندگان)، صدا و سیما (به ویژه در وارونه جلوه دادن واقعیات جامعه و ...) و ...را در نظر بگیریم، به طور مسلم، می توان گفت که بیشترین حجم نسبیِ نارضایتی مردم از همین مجموعه های تحت نظر رهبری است.
بیشترین حجم تخلفات دولتی نیز در دوره هشت ساله ریاست جمهوری احمدی نژاد رخ داده است، که با نظر رهبر و تقلباتِ انتخاباتی به ریاست جمهوری رسید و بنا به اظهارِ خودِ حضرتِ آغا، نظراتش به نظرات رهبری نزدیکتر بوده است! لازم به ذکر است که آن قسمت از تخلفات دولتهای دیگر (دوره  های ریاست جمهوری هاشمی و خاتمی) که نظرات و تصمیماتِ رهبری در آن سهیم نبوده است، به قدر کافی آگراندیسمان شده است، در صورتیکه بخش اعظم تخلفاتِ دولتِ احمدی نژاد(که نظرش به نظر رهبر نزدیکتر بوده است)، هنوز فاش نشده است.
طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی، انتخاب بالاترین مقام اجرائی کشور (رییس جمهور) از طریق انتخابات مردمی می باشد، لذا چنانچه از عضوی از مجموعه دولت خطایی سر بزند، کمترین مسئولیت آن بر عهده رهبری است و قاعدتا رهبر باید روی آن حساسیت زیادی نشان بدهد و توصیه اکید به کش دادن آن بکند!

با این توصیفات، چرا رهبر همواره بر پرهیز از سیاه نمایی و کش ندادن بسیاری از موضوعات اصرار می ورزد؟ لاپوشانی فسادِ گسترده قوه قضائیه توسط رهبر، شاید غیرقابل انتظار نباشد، چرا که طبق قانون، خودِ وی رییس قوه قضائیه را تعیین می کند و بر آن نظارت دارد. فساد گسترده در بنیاد جانبازان و ... باید توسط رهبر لاپوشانی شود و گر نه خودِ رهبر (اگرچه غیر مستقیم) مسئولِ آن است. اما چرا اطلاع رسانی در باره فسادِ دولت احمدی نژاد بطور اخص و برخی از موارد فساد در دولت های دیگر نیز نباید کش یابند! آیا غیر از این است که خودِ وی در آن (مستقیم و غیر مستقیم) نقش دارد؟!
ایران آزاد 03:20 ایران آزاد بالاترین
0 پیام -